‘De Misbaren’ de titel van mijn nieuwste boek, verwijst direct naar de term die de Nederlandse overheid gebruikte voor de Nederlanders die in de jaren vijftig van de vorige eeuw ‘gemist’ konden worden.
Kort na de tweede Wereldoorlog werd Nederland werd namelijk met zijn 10 miljoen inwoners ervaren als overbevolkt. Beelden van het gehavende land in combinatie met de schaarste leidde tot ernstige zorgen of er wel genoeg werk voor iedereen zou zijn en daarmee uitzicht op een volwaardig bestaan.
"De bevolking van Nederland neemt sneller toe dan in enig ander land in West Europa. We moeten er rekening mee houden dat ongeveer honderdduizend Nederlanders per jaar als landverhuizers ons land zullen moeten verlaten", zo sprak ingenieur Van den Broek, oud-minister van Financiën, het bioscooppubliek vanaf het witte doek dreigend toe in november 1945.
In zijn nieuwjaarstoespraak van 1950 zei premier Drees dan ook: "Een deel van ons volk moet het aandurven...
Elk boek heeft een eigen 'waarom', de reden dat het boek geschreven moest worden. De reden achter de urgentie die een schrijver voelt, het 'iets' dat hem of haar urenlang naar een blinde muur doet staren. Net zo lang tot de vele elementen die het verhaal tot één soepel lopend geheel gaan maken, eindelijk op hun plek vallen.
Soms is de drijfveer een verlangen naar connectie. Soms een sluimerende pijn die je wil delen. Soms is het iets dat rechtgezet moet worden. Een onrecht... iets dat niet gezien wordt.
De directe aanleiding tot deze roman is de vluchtelingenstroom richting Europa die sinds 2015 ongekend in volume is toegenomen.
Sinds dat jaar spreken we over een vluchtelingencrisis. De aanhoudende conflicten in Syrië (maar ook o.a. Irak en Afghanistan) dwingen steeds meer mensen om te vluchten. Ondanks het feit dat het overgrote deel van deze mensen in eigen regio opvang...
50% Complete
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.